بررسی اثر کاربرد میدان مغناطیسی کم فرکانس 50 هرتز متعاقب الکتروکموتراپی با شدت 70 ولت بر سانتی متر و فرکانس 5 کیلوهرتز در کاهش حجم نسبی تومور آدنوکارسینومای پستان موش balb/c

مقدمه: اعمال پالس های الکتریکی یکی از روش های افزایش نفوذپذیری است که موجب افزایش اثر سمیت داروی شیمی درمانی و در نتیجه کاهش حجم تومور می شود و این در حالی است که تومورها چند روز بعد از درمان مجددا رشد می کنند. از سوی دیگر، میدان مغناطیسی موجب کاهش آنژیوژنز تومور می شود که در کنترل رشد آن نقش موثری دارد. بنابراین در این مطالعه برای رفع مشکل رشد مجدد تومور از میدان مغناطیسی توام با الکتروکموتراپی استفاده می شود. مواد و روشها: تومور آدنوکارسینومای پستان موشی بر پهلوی موش های balb/c ماده القا شد. سپس تومورها پس از درمان با هر یک از روش های الکتروپوریشن، الکتروکموتراپی و شیمی درمانی با بلئومایسین تحت تابش میدان مغناطیسی 50 هرتز با شدت 15 میلی تسلا به مدت 12 روز و هر روز 10 دقیقه قرار گرفتند. نتایج به صورت مقایسه حجم بهنجار بین گروه های درمانی ارائه شده است. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که میدان مغناطیسی با شدت 15 میلی تسلا (با تابش زمینه 400 میکروتسلا) به همراه الکتروکموتراپی اثر معنی داری بر دوام و یا افزایش اثر الکتروکموتراپی نداشت. با وجود این، تابش میدان مغناطیسی 50 هرتز (با تابش زمینه) منجر به کاهش معنی داری در روند رشد تومور نسبت به گروههای کنترل و شم مغناطیسی شد. همچنین، میدان مغناطیسی 400 میکروتسلای زمینه موجب کاهش معنی دار روند رشد تومور در طی 12 روز اعمال پالس و روز 30 ام درمان شد. نتیجه گیری: در نهایت، بر اساس نتایج بدست آمده در این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ممکن است میدان مغناطیسی 50 هرتز سینوسی قابلیت ایجاد نکروز در بافت توموری را دارا بوده ولی در عین حال اثر معنی داری بر آنژیوژنز تومور آدنوکارسینومای پستان موش نداشته باشد.